29 Mayıs 2013 Çarşamba

Henning Mankell "Ölümün Karanlık Yüzü"


Bu aralar Henning Mankell adını sık anar oldum, o zaman blog’da bir kitabına daha yer vereyim dedim.

2008 yılında, okurken Eskişehir’den (İnsancıl Kitabevi) aldığım Ölümün Karanlık yüzü, aynı zamanda benim okuduğum ilk Henning Mankell kitabı. Aldığım yıl okumuştum, aldığım hafta sanırım. Hatta tatil için eve, İzmir’e gittiğimde okumuştum. Pek detay verdim, kitaba geçelim.

Geçen hafta hastaydım, evdeydim. Canım da pek bir şey okumak istemiyordu ama elbette Ölümün Karanlık Yüzü’nü tekrar okumama engel değildi bu heves yoksunluğu. Kitabı aldığım gibi koltuğa yapıştım, aynı gün de bitirdim. Öyle sürükleyici ki.

Wallander serisinin ilk kitabı bile olabilir bu kitap sanırım (niye kontrol etmiyorsam şu an?). Zira dedektifimiz Kurt Wallander eşinden henüz ayrılmış.  Ve henüz kırk iki yaşında. Son okuduğum kitabında kendisi ellisindeydi. Daha ileriki yaşları da diğer kitaplarda zaten.

Kitabın konusu kısacık, kısacık şöyle; kırsalda bir çiftlik evinde, yaşlı bir çift vahşice katledilir. Yaralı kurtulan kadın hastanede son nefesini vermeden ağzından “yabancılar” sözü çıkar, bundan başka hiç bir şey yoktur cinayetin ardından kalan. Ve bir de at. Evet, at. Cinayet gecesi “kişnemeyen” bir at.

Soruşturma ilerledikçe, İsveç’deki sığınmacıların durumu ortaya çıkar, mülteci kamplarına götüren ipuçları bizi de bu sorunların daha doğrusu 1990’ların başındaki İsveç’in toplumsal yapısı içinde bu gerçeğe götürür. Yabancılar, araştırılmaya başlanır.

İsveç toplumundaki ırkçılık, yabancı düşmanlığı sorgusunun yanısıra her zamanki gibi bir insan, bir baba, bir oğul olarak Kurt Wallander portresi de karşımıza sıklıkla çıkıyor. İnsani yönüyle hikaye içinde sıkça karşımıza çıkan Wallander, bir polis kimliği ardından gösterdiği/gösterildiği bu yönüyle –işte tam bu yüzden- bence Henning Mankell’in mükemmel dedektifi, mükemmel kahramanı olarak okuyucuyu buluyor. Diyorum ya, ben Wallander’ı çok seviyorum. Ona dair her bir detay içimde inceden bir acıma, neredeyse anaç duygular uyandırıyor. İlginç. Oysa ben anaç bir tip değilim. Her neyse.

Tekrar okumaktan asla sıkılmadığım bir kitaptır, tavsiye ederim, diyorum ve noktayı koyuyorum. 

2 yorum:

sibel dedi ki...

facebooktaki tavsiyenizden sonra bloga girip yorumu da okuyunca, bir de seri kitaplara olan ilgimden dolayı hemen sipariş vermeye karar vermiştim ki, netten alışveriş yaptığım tüm kitap sitelerinde ve hatta diğer bir çok kitap sitesinde de "satış yok, tükendi" ibaresiyle karşılaştım maalesef.
ama Henning Mankell i yazdım aklıma, okuycam mutlaka bir kitabını

Kareler Ve Sayfalar dedi ki...

Şu an aklıma gelmiyor ama serinin 2. kitabından da başlayabilirsiniz, ben mesela sırasız okudum ve aldığım keyif değişmedi açıkçası :) Bu arada nadirkitap.com ya da gittigidiyor.com 'da da Ölümün Karanlık Yüzü satışta olabilir, isterseniz bir de oralara bakabilirsiniz.